اشتياقي که به ديدار تو دارد دل من / دل من داند و من دانم و دل داند و من / خاک من گل شود و گل شکفد از گل من / تا ابد مهر تو بيرون نرود از دل من .


به خداحافظي تلخ تو سوگند نشد / که تو رفتي و دلم ثانيه اي بند نشد / لب تو ميوه ي ممنوعه ولي لبهايم / هرچه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد / خواستند بگويند از تو شبي شاعرها / عاقبت با قلم شرم نوشتند نشد .


ميفرسيم اين پيامک را به دوست / او که صدها خصلت زيبا در اوست / بامرام و با صداقت با ادب / اي پيامک خاک پايش را ببوس .


صداي بهم خوردن بال معصوم فرشته ها مي آيد ، انگار آمدن تو نزديک است ، لمس بودنت مبارک !


امروز امير در ميخوانه تويي تو / فريادرس  ناله ي مستانه تويي تو / مرغ دل ما را که به کس رام نگردد / آرام تويي ! دام تويي ! دانه تويي تو !


شايد روزي دوباره کنار خوشبختي ها منتظر آمدنت باشم و تو بازهم دير کني !


دم اونايي گرم که تو اين قحطي محبت ، قلبشون مثل نگاهشون بوي محبت ميده .


تو از دردي که افتادست بر جانم چه مي داني / دلم تنها تو را دارد ولي با او نمي ماني / فقط يک لحظه آري با نگاهي اتفاق افتاد / چرا عاقل کند کاري که باز آرد پشيماني .


کاش باور داشتي در باورم / از نگاه شاپرک زيباتري / با شکوهي مثل خورشيد بزرگ / از نسيم لاله هم بي همتا تري / کاش باور داشتي اميد من / آتشي سوزنده دارم از غمت / کاش مي دانستي اي يکتاترين / تا افق تا آسمان مي خواهمت .


فقط گوشه چشمي ار نگاه خدا براي خوشبختي همه ي انسانها کافيست ، تنها به نگاه او ميسپارمت !


مرا به دار آويختند که نامت را از ياد ببرم ، چه ساده اند اين ساده انديشان که نمي دانند نام تو حک شده ي قلب من است ، تو رو هرگز نخواهم کرد فراموش .


در قيد غمم ، خاطر آزاد کجايي ؟ / تنگ است دلم ، قوت فرياد کجايي ؟ / با آنکه ز ما ياد نکردي / اي آنکه نرفتي دمي از ياد کجايي ؟


بگير از من تو اين دل يادبودي / که تنها لايق اين دل تو بودي / هزاران خواستند اين دل بگيرند / ندادم چون عزيز دل تو بودي .


اگرچه قلبم براي بودن کوچک است ، اما تو براي هميشه مهمان اين خانه ي کوچک باش .


خوشبخت کسي است که شکوه رفتارش ، آفريننده ي لبخند زندگي در چهره ي ديگران باشد ، خوش به حالت ، چقدر خوشبختي !


بيا تا در شب چشمت ببازم صبح فردا را / جدا از تو نمي خواهم ببينم روي دنيا را .


شبي غم با دلم گفتگو کرد / مرا با چشمانت روبرو کرد / دل مي گفت که هرگز عاشقت نيست / ولي دست دلم را گريه رو کرد .


جيگر طلا ، يار با وفا ، خوشگل و بلا ، نيسم صبا ، آخر صفا ، نفس هوا ، تکي به خدا !


آه از اين دل ، آه از اين جام اميد / عاقبت بشکست و کس رازش نخواند / چنگ شد در دست هر بيگانه اي / اي دريغا کس به آوازش نخواند .


به قاصدک زندگيت بگو هيچ چيز نميتونه يادت رو از دلم ببره ، حتي فاصله ها .


در وصل هم ز عشق تو اي گل در آتشم / عاشق نمي شوي که ببيني چه مي کشم / با عقل آب عشق به يک جو نمي رود / بيچاره من که ساخته از آب و آتشم / پروانه را شکايتي از جور شمع نيست / عمري است که در هواي تو مي سوزم و خوشم .


اين که دور دور باشم از تو و نبينمت / جا نمي شود به حجم باورم ، قبول کن / گاه ، پر زدن در آسمان شعرهايت را / از من ، از مني که يک کبوترم قبول کن .


مثل گل صد برگ شکوفا شده اي / چون ماه چهارده شکوفا شده اي / در آينه ي نگاه من چشم بدوز / تا دريابي چقدر زيبا شده اي .


اي که مي پرسي نشان عشق چيست / عشق چيزي جز ظهور مهر نيست / عشق يعني دل تپيدن بهر دوست / عشق يعني جان من قربان اوست .


فراموشت نخواهم کرد ، چرا که با وفا هستي / تو در گنجينه ي قلبم ، هميشه چون طلا هستي .


اي دوست ما همانيم که با ياد تو مستيم هنوز / از دوري تو جام به دستيم هنوز / در خلوت خود ياد ما باش که ما / در خلوت خود ياد تو هستيم هنوز .


اگه يه روز با تير غم به قلبم بزني ، تويي که مي ميري ! چون هميشه در قلب مني .


دو دست گرم تو شفاي مرگ من است / لبان مست تو شکوه قلب من است / کجا روم به که گويم که يک لحظه / خنده ي تو تمام آرزوي من است .


تو باراني ، کسي به بارون عادت نميکنه ، هر وقت بياد دوست داشتنيه !


تخت سياه قلب من پر از نوشته هاي توست / نيمکت چوبي دلم واسه هميشه جاي توست .


بلبلان از روي گل مستند و ما از روي دوست / ديگران از ساغر و ساقي و ما از ياد دوست .


کاش باشد يادت ، که کني ياد ما را / که بداني يادت ، داده بر باد ما را .


درد يک پنجره را پنجره ها مي فهمند / معني کور شدن را گره ها مي فهمند / يک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن / چشم ها بيشتر از حنجره ها مي فهمند .


گل سرخ و سپيدم کي ميايي / بنفشه برگ بيدم کي ميايي / تو گفتي گل در آيد من ميايم / گل عالم تموم شد کي ميايي ؟


ميدوني فرق عزيز و دلتنگ چيه ؟ دلتنگ کسيه که پيام ميده ، عزيز کسيه که پيام ميخونه !


بي تو از کاروان عشق ، من جا مانده ام / از شکرانه ي نعمتي چون تو ، در مانده ام .


به حرمت خاطرمون ، به دوري فاصلمون / به تنگي رابطمون ، دلتنگتم اي مهربون .


با تو غزل ستاره ها نورانيست / دل در نگاه تو ، زندانيست / نگذر ز بهار ، باغ احساس / چون بي تو تمام لحظه ها بارانيست .


خدايا چرا براي چيدن يک گل ، منت صد خار را بايد کشيد ؟


آواز پرندگان مهاجر را بدرقه ي راهت ميکنم تا بداني هميشه منتظر آمدنت مي مانم .



رابطه ي قلبي دو دوست نياز به بيان الفاظ و عبارات ندارد . (جبران خليل جبران)ا



نماز عشق ترتيبي ندارد ، چرا که با نخستين سر بر خاک گذاردن ، ديگر برخواستي نيست . (ارد بزرگ)ا


هرکس را نه بدان گونه که هست احساسش مي کنند ، بدان گونه که احساسش مي کنند ، هست



بي تو اينجا همه در حبس ابد تبعيدند / سالها هجري و شمسي همه بي خورشيدند


گر تو يارم نشوي آخر پاييز من است / فکر بي تو شدنم دشمن بنيان من است / تا زماني که تو شيريني و دوري ز دلم / رنگ خون بر جگر فرهاد من است



گفته بودي گر بيايي مقدمت را گل فشانم، گل چه قابل نازنينم، چشم هايم فرش راهت



دعاي قاصدک ها خوشبختي آدماست، برات آرزوي يه دنيا قاصدک دارم



همه ي بغض من تقديم غرور نازنينت باد، غروري که لذت دريا را به چشمانت حرام کرد



هر بار که کودکانه دست کسي را گرفتم گم شدم، آنقدر که من در هراس گرفتن دستي هستم، ترس از گم شدن نيست



زندگي قافيه باران است، من اگر پاييزم و درختان اميدم همه بي برگ شدند، تو بهاري و به اندازه ي باران خدا زيبايي



شکوفه هاي صورتي فداي مهربونيات / يه دل که بيشتر ندارم اونم فداي خوبيات



شرابي از لبت در جام کردي / مرا با بوسه شيرين کام کردي / دلم آهوي وحشي بود و او را ندانم با چه افسون رام کردي



از آشيانه ي چشمانت کبوتران اميد / به شوق باغ تنت پر گشاده در راهند / ز دره هاي هوس تا فراز قله ي عشق / پريده اند و از تو آب و دانه ميخواهند



ديشب روي شيشه ي تبدار تو را (ها) کردم / با نفسم اسم زيباي تو را جدا کردم / شيشه بدجور ابري و باراني شد / شيشه را يک شبه تبديل به دريا کردم / با نوک انگشت کشيدم عکس زيباي تو را / عکس زيباي تو را سير تماشا کردم



باغباني پيرم که به غير از گلها از هم دلگيرم / کوله ام غرق غم است، آدم خوب کم است / عده اي بي خبرند، عده اي کور و کرند و گروهي پکرند / دلم از اين همه غم ميگيرد، آدمي عاقبت مي ميرد



قوانين علم را به هم زده اي!ا
نبودنت وزن دارد !ا
تهي ... اما .. سنگين!ا

قلب من از صداي تو چه عاشقانه کوک شد
تمام پرسه هاي من کنار تو سلوک شد
عذاب ميکشم ولي عذاب من گناه نيست
وقتي شکنجه گر تويي شکنجه اشتباه نيست


هر چند که دور از عشق بازي هستيم

اما به رضاي عشق راضي هستيم

بر فرض که اين مساله هم حل بشود

ثابت شده ما دو خط موازي هستيم



مهم نيست
از کجا آمده‌اي
يا به کجا مي‌روي؛
من تو را
به هر ‌جهت
دوست دارم!ا


عمري است شبانه روز لب هايت را

لب باز نکن ، هنوز لب هايت را

نه ، سير نمي شوم به چندين بوسه

بر روي لبم بدوز لب هايت را



تو رفته اي
و
من افتاده ام!ا
تو از دست, من از پا



شب گم شده در سياهي چشمانت

شد رود ستاره راهي چشمانت

قربان نگاه تو که اقيانوسي

افتاده به تور ماهي چشمانت



شال و کلاه مي بافم

با خيالت

تا در سرماي نبودنت يخ نبندم



تا عشق دويد از دهانم بيرون

نام تو کشيد از دهانم بيرون

گفتم که به تو حرف دلم را بزنم

يک بوسه پريد از دهانم بيرون



چه کاغذها که سپيدي دلشان از نام تو سياه شد

از دل تنگي هايم

از احساسم

هزاران هزار صفحه سفيد کاغذ سياه شدند

کاغذها عاشق شدند

ولي تو..!ا



تا کي رم آهو ها را در چشمت ببينم و

آه بکشم ؟

عشق جرات مي خواهد عزيزم

مي روم پلنگي دست و پا کنم !ا


عشق يعني با چشم بسته کسي را ديدن و از بين همه دلتنگ يک نفر شدن



اونائي که ما عاشقشون هستيم هيچ وقت از ما دور نميشوند

هر روز کنار ما راه ميروند اما ديده نميشوند ... شنيده نميشوند

و هنوز نزديک و هنوز عاشق ... هنوز دلتنگ و خيلي عزيز


همواره تنهاييم

در اين نفس تنگي

در قلب يک بن بست

مدهوش دلتنگي



سه شاخه گل برات ميفرستم

يکي از طرف خداوند که نگهدارت باشه

دومي از طرف دلمه که دوستت داره

و سومي از طرف چشامه که دلتنگ ديدارت شده



دلم ز دست زمانه بسي تنگ است / چه کنم که کار دنيا فقط نيرنگ است

نيرنگهاي دنيا هزار و يک رنگ است / خدا کند شود پيدا دلي که با دل من يک رنگ است


هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم

با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم

يک عمر پريشاني دل بسته به مويي است

تنها سر مويي ز سر موي تو دورم


به نام خدايي که هستي را با مرگ ، دوستي رابي رنگ ، زندگي را با رنگ ،‌عشق را رنگارنگ ، رنگين کمان را هفت رنگ ، شاپرک را صد رنگ
و من را دلتنگ دوستان آفريد


داشتم اشک هايم را روي نامه اي عاشقانه با قطره چکان جعل مي کردم ، خاطرم آمد شايد دلتنگ خنده هايم باشي
ببخش اگر اين روز ها عشق با گريستن اثبات مي شود


خدايا دلم گرفته ، ميان اين همه آرزوها ، دلتنگ ترين بنده ات را درياب


دلتنگ خنده هاي بهارانت در کوچه خزان زده دلم،نگاه مهربانت را به انتظار نشسته ام.يک شب از کوچه خيالم بگذر شايد عطر گيسويت خواب پريشانم را التيام ببخشد



دوست داشتن تمثيلي از نفس کشيدن من است، سزاواري من در زندگي، شايستگي‌ام در بودن!ا
... اگر سزا بود چنان در آغوش‌ مي‌فشردم که يکي گرديم، و در آن پيکر، نه من دلتنگ
مي‌شدم، نه او مي‌گريخت



زندگي قشنگه اگه با تو باشه... مرگ قشنگه اگه براي تو باشه... دلتنگي قشنگه اگه به
خاطر تو باشه... من قشنگم اگه با تو باشم اما تو هرجور که باشي قشنگي



امشب تمام گذشته ام را ورق زدم

پر از لحظه هاي سياه ، لحظه هاي داغ و پرالتهاب بي قراري ، دلتنگي افسرده ، خاموشي ، سکوت ، اشک ، سوختن .... چيزي نيافتم
نفرين به بودن وقتي با درد همراه است


از تو براي تو و براي دلتنگي هاي هميشگيم مي نويسم
مي گويم که من تو را بهترين ميدانم تو را...ميخواهم


ديگه به نبودت عادت کرده بودم

خو دمو با خيالت راحت کرده بودم

دو باره زد به سرم شعر دلتنگي بگم

براي دل خو دم شعر غريبي رو بگم


دلتنگم و با هيچکسم ميل سخن نيست

کس در همه آفاق به دلتنگي من نيست


خوشحالم که بردم چون کسي رو از دست دادم که دوستم نداشت

خوشحالم که باختي چون کسي رو از دست دادي که دوستت داشت


تو روزگار رفته ببين چي سهم ما شد

از عاشقي تباهي

از زندگي مصيبت

از دوستي شکستو

از سادگي خيانت


با تو بودن خيلي وقته که گذشته

بي تو بودن مثل مهر سرنوشته

حالا اسم تو را هي زمزمه کردن

واسه من نه تو ميشه نه فرقي داره



از دشمنان برند شکايت به دوستان / چون دوست دشمن است شکايت کجا بريم ؟


بنويس اي سنگتراش عاقبت شدم فداش ، بنويس تا بدونه عمرمو دادم براش



بوديم و کسي پاس نميداشت که هستيم

باشد که نباشيم و بدانند که بوديم
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: